Datum: vrijdag 19 mei 2000

Beste David, Faye en Glenn,

Lange tijd niets gehoord! Eindelijk heb ik tijd kunnen vinden om enkele van mijn ervaringen met De Grote Bedrieger op papier te zetten. Ik waardeer wat jullie doen ten zeerste. Ik denk dat het absoluut noodzakelijk is wat jullie doen omdat er veel kwaad wordt gedaan en dat moet stoppen. Als jullie niet doen wat je doet, doet dat al die jaren van reizen naar India teniet. Tenslotte zijn wij daar allemaal heengegaan om de waarheid te vinden.

Zoals ik je verteld heb ben ik vier jaar lang uitgebreid naar India geweest. In die tijd had ik veel (35) privé ontmoetingen met Sai Baba.

Ik hoorde van hem in 1988 via een vriend in Italië die mij een boek had gegeven. Na ongeveer vier jaar maakte ik mijn eerste reis naar India met mijn vriendin en mijn vader en moeder. De jaren daarna waren heel intense jaren in mijn leven. Sai Baba had mij en mijn vriendin zo ongeveer vanaf de eerste ontmoeting gesuggereerd dat we uit elkaar moesten gaan, voor ons eigen bestwil. Dat deed hij in het openbaar en op een manier die ons erg in verwarring bracht, omdat hij daarbij mijn vriendin en mijzelf opzettelijk vernederde. Wij hadden een sfeer van 'vertrouwen en mysterie' om hem opgebouwd en hadden hem nu aanvaard als God, op aarde geïncarneerd, de verpersoonlijking van spiritualiteit, de belichaming in een mens van goddelijke, spirituele expressie.

Er waren veel boeken geschreven door mensen uit alle delen van de wereld die spraken van het ene wonder na het andere. Mensen waren genezen van dodelijke aandoeningen door het aanraken van juwelen die waren 'gematerialiseerd door Swami'. Hij 'verscheen' aan mensen in alle delen van de wereld. Millioenen reisden naar India om 'God op Aarde' te bezoeken. Millioenen kwamen en huilden zodra ze hem zagen, sommigen genazen van hun ziekten, anderen werden bevrijd van hun levensangsten en weer anderen stierven in vrede. Velen gingen naar huis met goedkope sieraden of echte gouden ringen, horloges en hangers, allemaal 'gematerialiseerd door Swami'.

Sai Baba genoot een grote populariteit in het Westen. Hij heeft een grote vaardigheid om mensenmenigten te bespelen en met massa's te communiceren. Speciaal dit vermogen stelt hem in staan mensen te manipuleren. Het vereist werkelijke Grootheid om zo'n vermogen niet te misbruiken...

Gedurende deze vier jaren van reizen naar India was het Sai Baba's gewoonte een bepaald ritueel te verrichten, steeds als hij mij voor een privé interview bij zich liet komen. Hij vroeg mij dan mijn broek te laten zakken. Dan bestreek hij mijn navelstreek, mijn penis en mijn ballen met olie die hij 'materialiseerde'. Na dit ritueel vroeg hij mij mijn broek weer op te hijsen en netjes in orde te brengen. Ik had over dit ritueel gehoord en het scheen algemeen bekend te zijn dat dit werd gedaan om de sexuele energie of Kundalini in evenwicht te brengen. Ik stond daar verder niet bij stil. Toen ik in Holland op de basisschool zat voelde de schooldokter ook je testikels om te controleren of ze goed groeiden. Ik vergeleek dit ritueel met een bezoek aan die dokter. Het had alleen een ander doel. Ik bleef die behandeling dus ondergaan zonder daar verder veel van te denken, omdat ik ervan overtuigd was dat het op een of andere manier goed voor me was!

Elke keer als ik daar was 'materialiseerde' hij sieraden, juwelen, 'vibuthi' en olie. Het viel mij op dat hij speciaal vrijgevig was met betrekking tot mensen die veel geld doneerden of keukenapparatuur voor de verschillende keukens in de Ashram. Het viel mij eveneens op dat hij gewoonlijk nogal wat jongens uit het publiek naar binnen riep en nooit meisjes.

Eén keer zag ik hem tijdens een interview een ring van onder een zakdoek op zijn stoelleuning vandaan halen. Ik vond dat verder niet zo'n punt. Ik had nooit veel waarde gehecht aan de materialisaties en ik wist dat de ontvanger er buitengewoon blij mee zou zijn... Kort daarna zei een van mijn vrienden in de groep tegen mij: 'Goh wat een test! Swami wilde me laten zien dat hij die ring niet materialiseerde maar dat hij hem onder zijn zakdoek vandaan haalde! Wat een grapjas! Hij zit ons echt te testen!' Het drong niet tot mij door; ik had nooit zo stilgestaan bij die materialisaties en de gedachte te moeten accepteren dat hij die objecten niet werkelijk materialiseerde was waarschijnlijk onaantrekkelijk en te moeilijk voor mijn denkvermogen. Ik had ook een ring, twee armbanden en een halsketting gekregen dus ik denk dat die begeerte wel bevredigd was!

Door de jaren kreeg ik meer en meer persoonlijke aandacht van Sai Baba. Dit ging samen met het krijgen van een VIP-zitplaats omdat ik in de keuken werkte. Naarmate er jaarlijks steeds meer mensen kwamen werd het steeds moeilijker om Swami van dichtbij te zien. Er was een voorkeursplek voor keukenwerkers aangezien die niet konden 'oplijnen'. Zij werkten vaak tot een half uur voor Darshan. Wie zo laat aankomt is altijd aangewezen op een zitplaats achterin de menigte, dus door de gunst van die 'gereserveerde plaats' waren ze in staat regelmatig een 'close encounter' met de Meester te hebben. Die groepen werden in twee of drie rijen gezet met een rouleringssysteem zodat iedereen steeds een goede kans had.

Hoewel ik aanvankelijk erg tegen deze manier van organiseren was bezweek ik toch voor mijn verlangen om dichterbij de Meester te kunnen zijn en accepteerde een voorkeursplaats toen die mij voor de derde keer werd aangeboden. Na twee jaar was ik een 'vast lid' geworden van een groep die drie keer per jaar naar India kwam om vrijwilligerswerk in de Ashram te doen. De groep kookte dan het eten voor velen, tot 6000 man toe, rond de festivals en de verschillende multi-religieuze vieringen (Kerstmis, Shivaratri enz). De groep bracht dan zelf duizenden kilo's voedsel mee, op eigen kosten, alsmede een heleboel industriële keukenmachines. Er waren ook vele andere groepen die hulp verleenden in een of andere vorm en het was een mooi gevoel om deel uit te maken van die enorme gezamenlijke inspanning.

Onze groep had een eigen plaats. We hoefden niet 'op te lijnen' en hadden altijd een plaats helemaal vooraan. Bij sommige gelegenheden (festivals en vieringen) mochten we zelfs op de veranda zitten. Zo zagen we 'Swami' altijd van heel dichtbij en voelden we ons heel gelukkig.

Ons ego was bepaald tevreden met zo'n machtige positie! Zovelen verlangden ernaar om dichtbij hem te zijn. Millioenen maakten grote reizen en zagen hem van grote afstand en wij zaten hier helemaal vooraan! Het is ongelooflijk hoe onze 'mind' zich weet te rechtvaardigen als het ons persoonlijk goed uitkomt.

Tijdens één van onze laatste bezoeken was er een jongeman die met ons was meegereisd vanaf Italië. Hij was nog niet eerder in India geweest. Hij vergezelde zijn vriendin en haar vader die deel uitmaakte van de groep. Kort na aankomst kregen we direct ons gebruikelijke welkomstinterview waarin Sai Baba op de hoogte gebracht werd van wat we van huis hadden meegebracht alsmede van onze persoonlijke, zakelijke en dagelijkse levensproblemen.

Een paar dagen later riep Sai Baba de genoemde jongeman opnieuw bij zich. Hij kreeg een horloge! 'Swami' had een horloge voor hem gematerialiseerd! Hij kwam korte tijd later bij me en was nogal in de war (zoals de meeste mensen waren, om verschillende redenen). Hij vroeg mij iets uit te leggen: "Swami omhelsde me, kuste mij op mijn lippen en probeerde mij op te warmen door met zijn tong mijn mond af te tasten". Toen ik dat hoorde was ik diep geschokt. Deze jongen van 18 of 19 was helemaal in de war en vroeg mij wat ik daarvan dacht. Hij had aan Kundalini gedacht en dat dat misschien gebeurde om 'zijn energie in balans te brengen'. Ik wist het niet. Ik zei hem dat dat zou kunnen maar dat ik het niet wist. We praatten er nog een poosje over door en ik vertelde hem over het ritueel dat ik had moeten doormaken de laatste jaren en dat dit er misschien iets mee te maken had...

Op één van onze reizen naar India, herinner ik mij, brachten wij zoveel mee dat wij duizenden kilo's overwicht hadden. Onder andere bracht de groep toen horloges mee. Honderden horloges die bestemd waren voor de studenten. Niet lang na onze aankomst brachten we een deel van wat we hadden meegebracht naar de voordeur van de Poornachandra, direct voor Sai Baba's huis. Het [moet] een heel aardige meneer geweest zijn die al die gaven had aangeboden en [het was duidelijk] dat Sai Baba ze verwachtte (speciaal na de aanslag op zijn leven was er een heel strenge veiligheidscontrole).

Slechts een paar weken later kwam ik een student tegen die me trots vertelde over zijn horloge dat was gematerialiseerd door Sai Baba! Hij was net zo blij als ik verbaasd was. En weer besloot ik mijn gedachten daarover weg te stoppen en ik vertelde mijzelf dat het geweldig was dat die jongen zo blij was en dat het de filosofie was die belangrijk was en niet waar het horloge vandaan kwam. Ik besloot dat hetgeen in deze jongen door dit geschenk was teweeggebracht hem zou helpen om in het leven te worden wat hij wilde bereiken. In diezelfde tijd kwam een vriend bij een ander lid van onze groep uit Europa en hij had net zo'n horloge gekregen. Hij vroeg aan mijn vriend waarom hij dat horloge had gekregen...

Tijdens een ander verblijf [in Puttaparthi] kwam een vriendin langs die ziek was, ze had kanker. Zij wilde een ambulance aan het ziekenhuis schenken. De leider van onze groep nam haar op in de groep. Haar werd de suggestie gedaan dat een ambulance kopen te gecompliceerd was. Dus doneerde ze een groot bedrag aan geld. De volgende dag kreeg ze een interview en ze ontving toen een 'gematerialiseerde ring'.

Op mijn laatste reis naar Indie (november '96) kwam ik nogal vroeg aan vanuit Australië en mijn vrienden uit Europa waren er nog niet. De keukenmanagers die doorgaans de scepter zwaaiden in de keuken waren er niet meer. Na mijn aankomst vroeg Sai Baba mij de Westerse Kantine weer te openen en weer voor het ontbijt, de lunch en het diner te gaan zorgen. Ik verzamelde een groep mensen (maar kreeg van de ashramleiding de instructie niemand uit Sri Lanka in de keuken toe te laten! Alle mensen die ik aanstelde werden door de leiding gecontroleerd) en ging aan het werk. Verscheidene dagen later voegden mijn Europese vrienden zich bij mij.

We hadden samen meerdere interviews. Rond 10 december vertrokken ze weer, afgezien van één van mijn naaste vrienden. Wij hadden samen heel mooie momenten. Het was bijna alsof we tot de apostelen van Jezus behoorden. Wij kwamen nog meer vooraan te zitten en zaten nu op de plek voor de leiders van de ashram, heel dichtbij de voorste linies. Sai Baba kwam elke Darshan naar ons toe en maakte een praatje met ons. Dat waren heel speciale momenten. We voelden ons heel bevoorrecht.

De dag dat mijn vriend zou vertrekken werden we samen binnengeroepen voor een interview. Sai Baba materialiseerde nog weer een armband voor mijn vriend en mij. In diezelfde periode had hij ook al een potje amrith, 'goddelijke nectar', 'gematerialiseerd' (één van mijn vrienden werd 'getest' en zag hem met het voorwerp uit de aangrenzende kamer komen), met een lepel die hij gebruikte om ons allemaal een hapje te geven, waarna hij zei: "Van nu af aan geen slecht karma meer en geen ongelukken meer in jullie leven." " Jullie zijn heel speciale mensen, dit is een privilege! Er zijn daarbuiten zoveel mensen en jullie hier zijn de geluksvogels!" Toen ik hem vroeg waarom, zei hij dat onze harten zuiver waren en dat er geen eigenbelang was in het werk dat we deden ([maar] wij hadden vaak machtsstrijd en ruzies over de posities in de groep, net als welke andere groep mensen ook).

Mijn vriend was nu vertrokken. Ik was alleen en werd een paar dagen later naar binnen geroepen. Ik ging de interviewkamer binnen en kreeg een privé-interview in een aparte kamer. Hij vroeg me daar toen hoe het ging in Australië. Hij zei dat hij me alles zou geven: geld, een huis, een vrouw, ALLES!

Toen gaf hij me een teken dichterbij te komen en hem te omhelzen.

Hij had mij eerder in die periode gevraagd hem op de wang te kussen, toen ik hem hielp iets uit een kamer te halen die grensde aan de interviewkamer. Dat was een kleine kamer waar hij zijn robes bewaarde. Het was zijn gewoonte een robe aan mensen te geven voor healing-doeleinden (het werd algemeen geloofd dat het tegen je aan houden van een robe een ziekte kon genezen), of ook ter gelegenheid van de opening van een centrum. Hij vroeg mij hem te helpen iets uit die kamer te halen.Toen hij, nadat hij zich voorover had gebogen om iets van een lagere plank in de kast te pakken, zich weer oprichtte, wees hij op zijn wang waarmee hij aanduidde dat hij wilde dat ik hem zou kussen. Dat deed ik, wel verbaasd en een beetje achterdochtig. Ik kom echter uit een land waar de mensen, man of vrouw, elkaar drie keer op de wang kussen, ongeacht de sexe. Dus na mijn eerste argwaan relativeerde ik alles weer terug naar normaal (ik ben vandaag de dag nog steeds verbaasd hoe ver ons denken kan gaan!).

Nu terug naar dat moment dat hij me vroeg dichterbij te komen. Hij omhelst mij nu (ik zit op mijn knieën en hij zit op zijn stoel; er is verder niemand aanwezig). Hij draait zijn hoofd en drukt zijn lippen op de mijne; mijn hoofd tolt en mijn mind draait op 5000 toeren per minuut. Ik weet niet wat ik moet doen! Mijn mond verkrampt en ik voel mij verward en uitermate weinig op mijn gemak met deze "bewezen incarnatie van God op aarde" die mij op en in mijn mond probeert te kussen!! Sai Baba geeft mij een tik op mijn wang en zegt: "Laat je gaan!!! Met andere mensen niet OK, met Sai Baba OK". Nu voel ik mij nog ongemakkelijker en tegelijk voel ik walging.

Sai Baba realiseert zich zijn en mijn netelige toestand en besluit niet door te zetten. Hij vertelt me nogmaals dat hij me alles wil geven, staat op en zegt me padanamaskar te doen. Als ik op mijn knieën ben en zijn voeten aanraak met mijn voorhoofd, trekt hij mijn armen omhoog en maakt duidelijk dat hij wil dat ik zijn kuiten masseer. Hoewel ik mij heel moeilijk voel door alles wat er gebeurd is, blijf ik toch nog steeds naar hem luisteren. Velen weten hoe hij ervan hield dat zijn kuitspieren gemasseerd werden en ik had dat eerbiedwaardige mannen en vrouwen uit alle lagen van de bevolking zien doen... Nu pakt hij mijn hoofd en duwt dat vrij krachtig in zijn kruis... en dan trekt hij mijn armen omhoog en vraagt mij hoger en hoger en hoger te gaan... NU HOUD IK ZIJN BILLEN VAST EN IK VRAAG MIJ AF WAT MIJN GODDELIJKE MEESTER MIJ IN GODSNAAM VRAAGT TE DOEN!!! Dan slaan mijn stoppen door, ik laat mijn armen zakken en nu word ik nog veel erger geschokt: hij trekt zijn jurk op, toont mij zijn halfstijve penis en nodigt mij uit voor een "Good Luck Chance"

'This is your Good Luck Chance" - Dit is je gelukskans

Ik zit op mijn knieën naar zijn stijve penis te kijken en wordt gevraagd orale sex te verrichten. Hij staat daar en ik denk:

MOET IK DIT DOEN?

KAN IK DIT DOEN?

-.....-

Dan strek ik instinctief mijn rechterarm en leg mijn hand op het deel van zijn borst waar zijn hart schuilgaat en ik zeg:

"Ik wil dit niet Swami, ik wil uw hart"

Hij laat nu zijn jurk vallen en zegt: "Ja ja ja natuurlijk, je hebt mijn hart".

Dan vraagt hij me mijn broek te laten zakken, hij 'ontdekt' dat mijn penis niet stijf is en zegt dat dat wel zou moeten!

"Swami is daarbinnen zie je, Swami is daarbinnen."

Helemaal niet! Dat is van MIJ, van MIJ! En jij bent helemaal niet daarbinnen!

Ik dacht dat hij me weer padanamaskar wou laten doen

en weer trekt hij zijn jurk omhoog!

"Dit is je tweede Good Luck Chance", zegt hij.

Ik weiger en sta op zonder iets te zeggen. Ik ben nu boos, verward en versuft. Ik sta in brand! Achterbakse God! Een heel handige manipulator, een professionele bedrieger had zojuist de fundamenten van de laatste acht jaar van mijn leven aan diggelen gegooid. Ik had afgezien van alle sexuele activiteit omdat hij had gesuggereerd dat dat goed was voor mijn geestelijke ontwikkeling. Hij had mij en mijn vriendin in verlegenheid gebracht en gekweld omdat wij zoveel in leeftijd scheelden en nu probeert hij zijn geluk bij iemand die 42 jaar jonger is... Hij had ons gezegd onze relatie te verbreken en waarom?! Om zelf een beurt te pakken?!?!

In werkelijkheid liet ik zelf het mentale kaartenhuis instorten dat ik zelf gebouwd had. Daar ben ik voor verantwoordelijk. Hij is verantwoordelijk voor het misbruik maken van het geloof en het vertrouwen van de mensen, zelfs tot aan het punt waar zij hun leven in de waagschaal stellen en het kunnen verliezen.

Verwoesting

Verwoesting

Hij vraagt me hierover te zwijgen, aan niemand iets te vertellen.

Ik ga de interviewkamer uit en ren naar mijn kamer.

Ik sluit mijzelf op. Ik heb een blackout tot 6 uur de volgende morgen

(vanaf 5 uur 's middags de vorige dag).

De volgende morgen kwamen er mensen naar mij toe die blijkbaar naar mijn kamer waren gekomen en geklopt hadden. Iemand had zelfs Europa gebeld en had gesproken met de groepsleider. Ik kreeg de volgende dag een telefoontje van haar. Zij had met mij te doen en zei dat men mij helemaal bleek uit de interviewkamer had zien komen, en dat zij toen naar mijn appartement waren gegaan maar dat ik mijzelf had opgesloten. Zij vroeg mij wat er gebeurd was: "Probeerde hij sex met je te hebben?" Ik zei haar dat dat iets tussen hem en mij was. Ik wou er niet over praten.

De eerste paar dagen daarna zit ik in darshan op een afstand, ik wil niet te dichtbij zitten. Ik kijk naar die enorme mensenmassa en vraag mij af hoe hij het gedaan krijgt al die mensen in het gareel te houden. 'Wie ben jij!' vraag ik mij af. Een paar weken gaan voorbij en dan krijg ik weer een interview met een groep Duitsers en Russen. Mijn aandacht is er niet bij en Sai Baba houdt al mijn oogbewegingen in de gaten. Ik zie zijn truc met de ring en hoe hij de oude ring tussen het kussen en de armleuning van zijn stoel gooit. Ik kijk naar die oudere Russische dame recht tegenover hem die zit te huilen. Hij speelt met de menigte en plotseling is de Godheid een slechte goochelaar. Ondertussen is de groep uit Europa aangekomen en we werken allemaal hard in de keuken. Ik gooide mijzelf in het werk om iets te vergeten, dat wat ik trachtte te weigeren te accepteren: de werkelijkheid.

Er was een enorme machtsstrijd in de keuken en ik had geen zin om in die hele situatie nog verder mee te doen. Ik had een gesprek met de groepsleider omdat ik niet meer naar darshan ging. Op mijn laatste dag in de ashram praatte ik weer met haar. Opnieuw dringt zij erop aan dat ik haar vertel wat er gebeurd is. "Dus hij probeerde sex met je te hebben?", was haar vraag. Moe van alles vertelde ik haar wat er gebeurd was. Dat was op vier of vijf januari 's avonds. Direct daarna heeft zij een interview met Sai Baba, alléén deze keer, zonder de rest van de groep. Als zij enkele uren later uit de interviewkamer komt, word ik bij een oudere meneer van de Veiligheidsdienst geroepen, iemand die ik goed kende, met wie ik een vriendschap had opgebouwd. Verscheidene jaren daarvoor, toen ik een echtpaar uit Europa begeleidde dat geen engels sprak, had hij een tijdje opgetrokken met dat paar en hun drie jaar oude zoon die kanker had en met mij. De man zag er ongelukkig uit en vroeg mij of hij mijn foto mocht nemen. Ik zei 'natuurlijk', niet beseffend wat er gebeurde, dat er iets mis was. Hij was vergezeld van 2 sevadals. Eén van hen nam een foto van voren en vroeg mij toen mij opzij te draaien. Toen ik mijn vriend vroeg wat er gebeurde schudde hij ongemakkelijk zijn hoofd en zei 'Ik weet niet'.

Toen namen ze me mee naar de secretaris van de Ashram die me zei dat ik bevel kreeg zo snel mogelijk te vertrekken. Ik had mij ongepast gedragen en moest vertrekken. Toen ik vroeg wat de reden was commandeerde hij dat ik niets mocht vragen en dat ik onmiddellijk moest vertrekken: "Je moet de Ashram uit. Je wordt ten sterkste geadviseerd niet in het dorp rond te hangen, maar zo spoedig mogelijk naar Bangalore te gaan en het eerste vliegtuig te pakken dat je het land uitbrengt..."

Ik vertrok

Al mijn vrienden in de groep waren volkomen verbaasd en gebroken toen zij hoorden dat ik eruit gezet was. Behalve één... dezelfde die een paar uur eerder met Sai Baba had gesproken.

Zo ontdeed men zich van een mogelijk 'losgeslagen kanon' ["loose cannon", iemand die onverwachts schade kan aanrichten).

Maar die wonderen dan?

Maar die profetieën dan die iemand zoals hij beschrijven?

Maar die dromen dan die ik van hem had gekregen? (Er wordt algemeen geloofd dat als je van Baba droomt, dat hij het is die dat wil. Je kunt niet van hem dromen als hij het niet wil. Als je van hem droomt, komt hij daadwerkelijk bij je en dat is een speciale genade)

Maar die 'materialisaties' dan?

Het eigenbelang kent geen grenzen. Het denken vindt altijd redenen om de middelen te rechtvaardigen waarmee je je doeleinden kan bereiken of in stand houden.

Maar die jongen van drie jaar dan?

Die jongen van drie jaar waarvan Sai Baba zei dat hij hem zou genezen? En het feit dan dat hij tegen de ouders had gezegd (ik was hun persoonlijke tolk) dat zij hun kind niet meer naar het ziekenhuis hoefden te brengen? Zij moesten zich geen zorgen meer maken om de therapie: "Ik zal voor hem zorgen en hem beter maken".

En het feit dan dat die jongen van drie jaar zes maanden later aan de ziekte stierf?

En het feit dan dat hij twee van mijn vrienden (vader en zoon) in onze groep een lingam gaf om de ziekte van de moeder te genezen? En hij beloofde dat voor de tweede keer tijdens een tweede reis die ze daarheen maakten. Nu was de zoon ziek met koorts.

En het feit dan dat Sai Baba hun nog steeds die lingam niet had gegeven, en dat de moeder nog steeds ziek was? En nu beloofde hij dat hij de zoon zou genezen en dat hij het medicijn niet meer hoefde te nemen.

En het feit dan dat ze zo'n 6 maanden later weg gingen en dat hij tegen Sai Baba zei dat hij niet kon werken zonder de pillen te nemen, omdat hij niet kon werken met 39 graden koorts? En het feit dan dat Baba aandrong dat 'het alleen maar lichaamshitte was, maak je maar geen zorgen, ik zorg voor je'. En hij herhaalde: 'geen medicijnen nemen'.

En het feit dan dat hij verscheidene maanden later stierf?

En het feit dan dat je, als je geld geeft, een mooi plekje op de veranda krijgt, of dat je Sai Baba's aandacht kan kopen door grote donaties te geven (je moet dan wel zorgen dat al je persoonlijke gegevens bij de juiste mensen terechtkomen).

En het feit dan dat je een grote kans op aandacht hebt als je man bent en knap?

En het feit dan dat hij praat over onthouding van sex maar zelf zijn kans grijpt als hij kan?

En het feit dan dat hij relaties opbreekt om op te man te kunnen azen?

En het feit dan dat hij een grote groep mensen vertelt dat het perfecte leeftijdsverschil tussen twee mensen 3 of 4 jaar is? Ik citeer: "Niet zoals die jongen in de keuken met het lange haar die uitgaat met een zeventigjarige vrouw en die het alleen maar doet om het geld". Maar voor hem, 72 jaar oud, is het OK om sexuele gunsten te vragen aan een jongeman die 44 jaar jonger is?

En hoe zit dat met dat BEDROG ONDER DWANG?

Ik had er drie jaar voor nodig.

En verwacht niet dat een ware devotee van Sai Baba de bovengenoemde feiten zomaar accepteert. In feite zullen velen komen met een goede reden, 'Hij is nou eenmaal een avatar, zijn wegen zijn ondoorgrondelijk, wie ben ik om dat te begrijpen'.

Ik weet het. Niets nieuws.

Maar de feiten, de waarheid, dat waarvoor wij allemaal naar India reisden, die roept ons nu. De waarheid schreeuwt om hulp.

Met die andere verpletterende en vernietigende bevindingen over pedofilie enz in dit rapport van andere niet-aanmatigende devotees, geloof ik dat we het aan onze eigen geest verplicht zijn om te groeien in onze aanvaarding van en dat we klaar moeten staan om al die mensen te steunen die we beschouwden als onze broeders en zusters, omdat velen van hen, en speciaal de ouderen, die tientallen jaren lang devotee zijn geweest, die steun hard nodig zullen hebben.

Good Luck

Hans de Kraker