De moorden van 6 juni 1993

 

Gecodeerde boodschap van een ex-lid van de veiligheidsdienst van de ashram in Puttaparthi

Boodschap #7786 van clubs yahoo.com/sathyasaibaba 31-8-2000

Op 6 juni 1993 drongen vier mannen, genaamd Suresh Prabha Shantaram, Suresh Kumar, Jagannadham en Sairam, allen studenten of ex-studenten van het Sai Baba College, met geweld de vertrekken van Sai Baba binnen, blijkbaar met de bedoeling Sai Baba aan te vallen en te doden. Sai Baba's persoonlijke assistent en chauffeur, Radhakrishna, en Sai Kumar Mahajan, een MBA-student uit Sri Lanka, die in de kamer naast Baba woonde, probeerden hen tegen te houden. Beiden werden met messen en zwaarden door het viertal aangevallen en liepen ernstige verwondingen op. Een 14-jarige jongen, die zich toen in Sai Baba's kamer bevond, rende weg om Sai Baba te waarschuwen. Sai Baba's kok, Vishnu Bhat en nog een jongeman, Anil Patel genaamd, probeerden ook het viertal te stoppen en werden eveneens verwond. Toen slaagde het viertal erin naar boven te gaan, naar Sai Baba's kamer. Sai Baba was intussen uit zijn kamer geslopen en na het alarmsysteem in werking te hebben gesteld, liep hij naar de deur aan de oostkant van de tempel en kwam beneden via de trap naar de garage. Toen de vier mannen het alarm hoorden, sloten zij zich op in de kamer van Sai Baba.

Bij het horen van het alarm renden honderden bewoners van de ashram, mannen uit het dorp en vele anderen, naar de tempel en verzamelden zich daarbuiten. Gewapend met zwaarden, stokken, knotsen en messen beklommen ongeveer 50-60 mensen de muren van de tempel aan de westkant en gingen de trap op. De 60-man sterke menigte zag dat de kamer van Sai Baba aan de binnenkant gesloten was en zij wisten niet waar Sai Baba zich bevond. Jankiram, een docent van het college, vroeg het viertal waar Sai Baba was en verzocht hun de deur te openen. Daar de vier mannen weigerden de deur open te doen, werd hij ingetrapt. De vier personen vertelden een vreemd verhaal. Zij zeiden dat zij betrouwbare inlichtingen hadden gekregen, dat er een poging zou worden ondernomen om Sai Baba te ontvoeren en dat zij trachtten Sai Baba te waarschuwen en te beschermen en dat zij NIET VAN PLAN WAREN HEM ENIG KWAAD TE DOEN.

Opm.: Volgens de politie werden zij doodgeschoten toen zij trachtten de politie aan te vallen. Er viel toen nergens politie te bekennen en ook WIST niemand waar Sai Baba op dat ogenblik was. Alles wat men wist, was dat Sai Baba misschien door de vier personen in de kamer gevangen werd gehouden, en dus KON MEN NIET RISKEREN HET VIERTAL AAN TE VALLEN EN NEER TE SCHIETEN.

Maar om verder te gaan: de vier mensen verzetten zich niet tegen de menigte. Zij werden overmeesterd en met touwen vastgebonden. Ondertussen had de 14-jarige jongen verteld waar Sai Baba was, en velen uit de menigte gingen naar de garage en zagen daar Sai Baba. Men vertelde Sai Baba dat Radhakrishna en Sai Kumar Mahajan waren gedood. Het vastgebonden viertal werd door anderen lange tijd ondervraagd en toen men Sai Baba vroeg wat er met hen moest gebeuren, zei hij: 'Doe maar wat je wilt, maar houd mij erbuiten'. Daarna stortte de menigte zich op het vastgebonden viertal en knuppelde hen dood met stokken en messen. Er stonden fotos in een aantal regionale kranten, waarop de met bloed bevlekte lichamen van het viertal met diepe verwondingen waren te zien. En ook enkele kapotte met bloed bevlekte touwen.

Vervolgens liet Sai Baba Gangadhar Reddy, de plaatselijke inspecteur van politie in Puttaparthi, komen. Hij arriveerde zeer laat na het gebeuren. Samen met nog een agent bestookten zij de dode lichamen van het viertal met een kogelregen, lang nadat zij door de menigte waren gedood. Er werd geen lijkschouwing gehouden, opdat het zonder twijfel duidelijk zou zijn, dat de oorzaak van de dood GEEN KOGELWONDEN waren. Het voorval werd in de doofpot gestopt, met het verslag werd geknoeid en Gangadhar Reddy, die door het departement van politie onder verdenking werd gesteld, nam vervolgens ontslag bij de politie en werd lid van de Sai Baba organisatie.

Toentertijd was ik lid van de inlichtingen- en veiligheidsdienst van de ashram. OP 6 JUNI 1993 WAS IK NIET IN PUTTAPARTHI, maar ik ging er snel heen en arriveerde daar binnen enkele dagen, nadat ik het nieuws had vernomen, denkend dat ik er misschien nodig was. ALLES wat ik hierboven heb gezegd, is wat ik her en der van mensen, die daar aanwezig waren, heb vernomen. En IEDEREEN in het dorp weet wat er werkelijk was gebeurd.

Delta 108